25 juni 2009

Tada

Ha, daar ben ik weer.
Vandaag kreeg ik ineens weer zin om een post op mijn blog te maken.
Twee jaar geleden werd het blogplezier ineens van me ontnomen; het idee dat mijn ex-werkgever mee zat te lezen met mijn leven was zeer onaantrekkelijk, zeer onaantrekkelijk.
Maar ja, er zijn bijna 2 hele jaren van stilte verstreken, dus ik kan me niet echt meer voorstellen dat ze nog steeds naar mijn blog kijken. Water onder de brug, zullen we maar zeggen.

Ga even kijken of het weer bevalt...

Labels:

24 december 2007

Er is er een jarig, hoera, hoera!

De dag voor Kerstmis is altijd bijzonder.
Vroeger waren we altijd bij mijn oma in Oss. Zij was geboren in de Kerstnacht.
Vele jaren later, mijn oma was allang overleden, helaas, ze was een lieve schat die enorm lekker kon koken, leerde ik weer iemand kennen die op deze bijzondere dag is geboren: Mijn schoonzusje!
Vandaag viert ze haar 45ste verjaardag. Maar je zou het zeker niet zeggen. Als je haar ziet zou je haar op zijn hoogst 40 geven.
Dus voor deze jonge blom een luid en duidelijk HIEP HIEP HOERA! Dat ze nog vele jaren mijn lieve schoonzusje mag zijn!

Labels:

01 december 2007

OSO



Eindelijk weer een super camp film! Farah Khan is terug! (en zij is niet de enige!)


scene uit Ajab si, Farah en Shahrukh

Ik heb genoten van de 70's look Hindi style, de kitsch en de muziek. Het verhaal is dun maar de grappen zijn dik gezaaid, veel verwijzingen naar oude films en sterren. Super grappig! En natuurlijk barst het van de cameo appearances. Vele sterren herken ik inmiddels maar er blijven nog genoeg vraagtekens over.
Ga zelf ook maar kijken, als je kunt! Al was het alleen maar om de sixpack van SRK te zien...

Labels: ,

29 september 2007

Respect

"Langzaam begint het hier door te dringen...
Er is een vreedzame revolutie aan de hand; de monikken van Birma gaan elke dag de straat op om te protesteren tegen het dictatoriale regime dat het land in isolement en armoede heeft gestort. De militaire top heeft al laten weten dat ze zullen optreden als er niet snel een einde komt aan deze protesten. Die kans is groot, ze hebben immers in 1988 ook een vreedzame demonstratie wreed uiteengeslagen. Destijds zijn er ongeveer 3.000 mensen vermoord. Birmezen zijn terecht bang. En daarom vind ik ze zo ontzettend dapper. Ik zou willen dat de internationale gemeentschap flink veel druk gaat uitoefenen zodat het land eindelijk vrijheid zal kennen. De monikken en nonnen gaan intussen standvastig door."


Dit schreef ik eerder deze week, maar ik had geen tijd om het af te maken. Intussen heeft het militaire regime van Birma zichzelf aardig laten kennen: De monikken zijn opgesloten in hun kloosters, de demonstrerende burgers worden hardhandig uiteengeslagen, een Japanse man is genadeloos en plein publique vermoord. De hele wereld heeft het gezien. Maar het gaat nog steeds door. Nog steeds worden vreedzame marsen gehouden. Het is duidelijk, de Birmezen zijn het goed zat. Ze willen vrijheid, de vrijheid waar ze recht op hebben.
Ik hoorde laatst iemand zeggen dat dit wel een hoge prijs voor vrijheid was, maar was het dan zo anders toen zo'n 65 jaar geleden mensen hier streden voor de vrijheid. Welke hoge prijs is betaald kun je zien op de vele oorlogsbegraafplaatsen, waar tot op de dag van vandaag bloemen worden gelegd door mensen die het niet vergeten zijn.

Ik heb een diep respect voor mensen die strijden voor vrijheid, zelfs als het hun leven kost.

21 augustus 2007

WWW

Zaterdag is het eindelijk zover. Om vijf uur 's middags zend de AVRO op Nederland 2 (sorry expats!) de zesdelige serie over het Molenerfgoed van Nederland uit.
Een programma naar een idee van mijn lief dat bijna 2 jaar geleden is ontstaan en waaraan hij met hart en ziel heeft gewerkt is dan eindelijk te zien voor het grote publiek. En iedereen moet kijken! Want het is geweldig. Ik heb aflevering 1 inmiddels een keer of 8 gezien en ik vind het prachtig. Ik kan niet wachten tot de volgende aflevering!!!



Natuurlijk heeft hij het niet in zijn eentje gedaan maar samen met zijn goede vriend John. Samen hebben ze deze productie van de grond getrokken en ik ben zo trots op ze. Het resultaat is indrukwekkend: goed verhaal, prachtige beelden, interessante deskundigen, ontroerende portretten en een pleidooi voor het behoud van niet alleen de molens maar ook de daarbij behorende ambachten. En een antwoord op de vraag waarom de molen nou zo typisch Hollands is.
Ik zou het wel van de daken willen schreeuwen: Kom dat zien, kom dat zien!

voor meer informatie zie ook: Werken met Wind en Water

Labels: ,

09 augustus 2007

Jarig!

Er is er een jarig vandaag, hoera, hoera, dat kun je wel zien dat is Huib!



Ruim 12 jaar is deze lieve man mijn vriendje en hij is de beste vader die een dochtertje zich maar kan wensen; lief en leed delen we met elkaar. Hij is slim, grappig, zorgzaam en lief. En hij werkt zo hard! Maar op deze foto, genomen in de Fens in Engeland afgelopen voorjaar, ziet hij er content uit. Dat komt omdat hij net een "Jacked Potato" heeft verorberd en zit te genieten van een Forster, of zo.
Vandaag is het feest en ga ik hem lekker verwennen, want mijn lief viert vandaag zijn 45ste zomer!

Labels: ,

06 augustus 2007

Cars

De eerste avond in La Garriga werd op het plein voor de kerk een film vertoond. Een groot scherm was opgehangen aan de voorgevel van het Ajuntament en houten klapstoeltjes waren in rijen opgesteld. Om tien uur begon de film en natuurlijk konden we dat niet missen. Ouders zaten op de terrasjes eromheen te eten en te drinken terwijl de kinderen met popcorn zaten te kijken naar Cars. In de warme zomeravond konden we genieten van een disneyfilm in het Catalaans, maar dat kon de pret niet drukken!



De sfeer, de drukte en het geroezemoes deed me denken aan een oude Italiaanse zwart/wit film die vertelt over een rondtrekkende bioscoop in het vooroorlogse. Ik heb hem jaren geleden gezien, weet niet meer hoe die heet en door wie die gemaakt is, maar die avond met mama en Sofia op een klapstoeltje in de buitenlucht voor een groot scherm deed me denken aan vervlogen tijden uit de mediterranee. Eventjes was het of we zelf in die film zaten.

Labels: , ,

31 juli 2007

Amsterdam

De twee weken zijn voorbij gevlogen met lekker spelletjes doen met oma, Angela, Dilip, zwemmen en spelen met vriendjes uit de straat, leuke uitstapjes maken naar Vic, Barcelona en een oude molen in Centelles, bezoek van mijn schoonzus, haar man en jongste. Heerlijk weer, goed eten (ja, biologische groenten uit de tuin van Dilip) en fijn gezelschap. Het was fijn om bij elkaar te zijn en daar moeten we het weer een jaar meedoen.
Amsterdam, stad gebouwd op palen. Al meer dan 17 jaar de plaats waar mijn huis staat. We zijn weer terug.

11 juli 2007

Barcelona

Vandaag is het zover: we gaan op reis. Met we bedoel ik in dit geval Sofia en mijzelf omdat Huib niet mee kan. Hij moet helaas thuis blijven vanwege werk.

Al mijn hele leven kom ik regelmatig in Barcelona. Vroeger gingen we slenteren over de Rambla de Flores, klauterden we op het schip van Columbus en aten we verse sardientjes in de haven. Als het te warm werd zochten we toevlucht in de koele straten van de Barri Gotic en staken een kaarsje aan bij de Christus van Lepanto in de Kathedraal. Of we brachten een bezoekje aan Floquet. Tja, in die tijd was Barcelona nog niet een trekpleister voor toeristen maar was het gewoon een dagje uit voor ons. Meestal waren we in de zomer bij mijn familie en zes weken zwemmen en spelen gaat ook vervelen dus soms gingen we erop uit.
In al die jaren is de stad veranderd, mooier, drukker en groter geworden. Maar nog steeds heeft ze op mij een magische aantrekkingskracht. Het mooiste vind ik haar als je haar ziet vanuit de lucht. Wanneer je over zee komt aanvliegen, zie je haar liggen in al haar schoonheid, verspreid over zeven bergen, schitterend in de zon (en smog, hahaha). Dan voel ik me thuis.

Thuis vanwege al die herinneringen aan vroeger toen we samen met papa en mama door de stad slenterden, herinneringen aan een zorgeloze jeugd met eindeloos mooi weer, lekker eten en een overvloed aan fruit en ijs. Wat wil een kind nog meer.
Vandaag gaan we naar de mooiste stad ter wereld. Gelukkig maar, want twee weken zonder Huib vinden we eigenlijk helemaal niet gezellig.

Labels: ,

29 juni 2007

Gibraltar

Het raakpunt van twee werelden, Afrika en Europa. De plaats waar Noord en Zuid elkaar ontmoeten. Waar verschillende generaties en culturen bij elkaar komen. Daar waar muziek een symbool is van dit kruispunt.
Dat is de boodschap die Abd el Malik in zijn tweede solo album wil uitdragen. Geboren in Parijs, opgegroeid in Brazzaville, Congo en de banlieu van Straatsburg heeft deze rapper het leven geleid waar menig mens hopeloos van wordt; jeugdige drugsdealers, verslaafden, bende-oorlogen, religieus fanatisme en verder alle andere ellende die bij armoede en verpauperde wijken hoort.
Toch gaat hij filosofie en oude talen studeren aan de universiteit. Hij ontdekt het soefisme, zweert het extremisme en geweld af en richt zich op een vreedzaam samenleven. Tegelijkertijd richt hij een rapgroepje op: NAP (New African Poets).

Abd al Malik put uit zijn jeugdervaringen maar hij heeft besloten zijn leven er niet door te laten beheersen. Hij is niet weer de zoveelste rapper die rijk wil worden door het 'gangsta life' te idealiseren. Deze rapper, met zijn wortels in Afrika, heeft de vruchten geplukt van het franse onderwijs en de franse cultuur.
"The aesthetic should always serve a moral purpose, it's what's called artistic responsibility. The French writer Albert Camus and philosopher Jean-Paul Sartre followed this idea, and I want to do the same." (citaat uit een BBC artikel van 19 mei jl.)

Achter de liedjes over kleine criminaliteit en vervreemding schuilt een morele boodschap: Ook al leven sommige mensen zo, we moeten niet vergeten hen te zien als mensen. Het gaat erom samen te leven, vastbesloten voor de komende jaren, als een boom die rekening moet houden met al zijn wortels. Doen we dat niet zal de boom zure vruchten dragen en zullen we verdwijnen.

Ondertussen maakt hij mooie rap, soms melodieus, soms poezie, maar altijd cool. Sofia is er helemaal weg van. Ze playbackt op 'Adam et Eve' declameert mee met ' Soldat de Plomb' en krijgt er geen genoeg van. Huib luistert er steeds vaker naar, maar zijn frans wordt er niet beter van, helaas.

Labels: ,